Girişimcilik öyle tek bir kulvarda koşup başarılı olmak değildir. Tüm kulvarları kaplayan bir başarı olmalıdır başarınız. Yemen, içmen, giyinmen, eğitimin, çevren, yeteneklerin ve hatta vücut ebatların bile önemlidir koşuda. Acıkma, susama, uykun gelmesin, rehavete girme...tek bir konuya kitlen ve bu yolda tüm yeteneklerini ve maharetini kullan.
Gene başaramıyorsan şansına tükür.
Şans yeteneklerimizle elde edebileceğimiz bir farklılık değil, o ulvi bir şey. Aklımız ermez. Şansı zorlamak mümkün ama ben şahsen şansımı zorladığım pekte başardığım birşeyle karşılaşmadım. Herşeyi valizine çantana koyarsın ama şansın varsa gideceğin adreste yazlık yada koyduğun kışlıkları kullanabilirsin. Yazlıkları koyupda vardığın adres kışsa yandın. Donacaksın demektir.
Saçmaladım.
Neyse, olmuyorsa olmuyor işte. Daha ne diyeyim.
Yıllar hatta otuz yıl uğraşıpta sonucu maddi manevi alamadıysan şansızım de bırak. Kapıları zorlama. Olmayacaksa olmaz. Senden ötürü değil, işte anlatmak istediğim bu. O yüzden kimse için değil kendin için savaş. Kimseye beğendirmeye çalışma kendini. Sonuçta kendinin memnun olacağı bir mücadeledesin. Sen memnun değilsen sonuç kime göre iyi olursa olsun, mutlu olamazsın.
Geçenlerde bir iş adamının evini gördüm. Dev bir malikane neredeyse. Ama ne eş, ne çocuk. Kimsesi yok. Kocaman mutfak bomboş. Kavrulmuş soğan kokmuyor mutfakta. Masada bardak sesleri yok. Üst katta çocuk kahkahaları.
Şayet başarı buysa, istediğimiz de bu olamaz, değil mi?
Her şey yerinde ve zamanında güzel.
Tüm dünyanı kendine göre güzel olarak kur.
Gerisini boş ver. Gitsin!